Ye kürküm ye hesabı.
Ne güzel söylemiş Hz. Mevlana; “Nice insanlar gördüm, üzerinde elbisesi yok. Nice elbiseler gördüm, içinde insan yok.”
Velhasıl, insan arıyoruz, insan!
Ne acı ki; hayvani duyguları ağır basan şahsiyetler ahlaksızca, belden aşağı vurarak geldikleri makamları da ahlaksızca kullanır olmuşlar.
Erkek egemen dünyada, kadınların kutsallığı unutulmuş, kızların saflığı, suiistimal edilir olmuş.
Her ne kadar “Kadın hakları” diye haykırılsa da, “Kadına şiddete hayır” sesleri yükselse de ahlaksızlığın önüne geçilemiyor.
Etrafımda duyduğum hikâyeler, eski Türk filmlerini aratmıyor.
İş yeri açan bayanlara kredi vaadinde bulunanlar…
İş arayan kızlara, makamlarından aldıkları güçle işe girdirme vaadiyle, yemeğe çıkma teklifi yapanlar…
İşe girdiyse, peşini bırakmayıp, şantajla tekrar işten çıkarılma korkusu yaşatanlar...
Ben az yazıyorum, siz çok anlayın. Çünkü duyduklarım, kanımı donduruyor.
Hiç mi vicdanınız yok, hiç mi Allah korkunuz yok?
Bir bayan olarak, genç kızları uyarıyorum, aman ha bu tuzaklara düşmeyin.
Hayatınızın baharında, geleceğinizi karartmayın.
Hayatta sadece ailenize güvenin, çünkü başka güveneceğiniz kimse yok.
