Bu gidişat hiç yakışmıyor bize..
Bakın da görün ülkenizin haline,
Görsene!
İnsanlarım susmuş,
Sivil toplum örgütlerim sinmiş..
Kıraç tarlamda buğday ekmişim,
Kurumuş pınarlarım ıslatmaz toprağı.
Umutlanmışım..
Hayal kurmuşum…
Rüyadan öte,
Hain çıkmış misafirin çocukları.
Umudun evlatları,
Biz!
Yâda Siz!
Gökyüzünde hayat, yaşam olup olmadığını,
Nereden bileceğiz!
Denize dalıp çıkmak kolay;
Yüzme bilenler için.
Ben yüzmeyi öğrenemedim ayıp değil ya.
Bu öfkeyle yaşamak kolay mı sanırsın, yaşanan bunca açılar sıradan bir olay mı bizce,
Ülkem bu açıyla yarına, umutla çıkar deme sakın.
Ben diyemem çünkü anlat deme sakın,
Anlatamam…
Uykusuz-gece de sabahı beklemek,
Oyda oy
Vay halime vay,
Ağlayan çocuğun beşiğini sallayarak avutmak,
Zorda olsa uyutmak…
Yine de istiyorum ve uyumayı deniyorum;
Ya gözlerime uyku girmiyor,
Ya kanıyor yaramız, sargı tutmuyor.
Kavuşmuyor açılan düş bir türlü.
Bizi yaralayan avcı, şivan düşsün evine.
Bağrımızda aştığın yara.
Kavuşmuyor,
Bu yüzdendir gülmez gözlerim.
Bu yüzdendir iyileşmez yaram, yaralarımız,
Kavuşmuyor,
Kavuşmuyor!..
